-Wat te denken van Poetin: hij drijft de zaken tot het uiterste (titel in De Morgen en algemene teneur), of moeten we ook begrip tonen voor hem, wetende dat het Westen al decennia veel (militaire) afspraken uitgehold heeft?
-Ivan Sabbe: Poetin vindt het uiteenvallen van de voormalige Sovjet-Unie het grootste geopolitieke drama van de 20ste eeuw. De vernedering die hij opliep als KGB-officier in de voormalige DDR (Oost-Duitsland) maakt dit geopolitiek drama voor hem ook een persoonlijk trauma. Vandaar ook zijn voortdurende ambitie om het territorium van de voormalige Sovjet-Unie te herstellen, uiteraard onder controle van Moskou. Anderzijds was er een mondelinge afspraak tussen Gorbatsjov en vader Busch in bijzijn van Margaret Thatcher en Helmut Kohl dat de voormalige Sovjetrepublieken nooit NAVO-landen zouden worden. Met de Baltische staten heeft het Westen dit niet gerespecteerd en met Oekraïne in aanmerking te laten komen als lid van de NAVO in 2008, is het Westen (lees: USA) te ver gegaan. In het verleden zou Mexico ook nooit lid zijn geworden van het Warschau-Pact. De Cuba-crisis toont aan dat grootmachten geen vijandig blok aan de voor-of achterdeur willen. In 2000 was Poetin vragende partij om lid te worden van de NAVO. De VS heeft hem de deur gewezen, voor Europa een totaal verkeerde beslissing. Rusland was onze bondgenoot in 1815 tegen Napoleon, in 1914 tegen Keizer Willem II en in 1940 tegen Adolf Hitler. Turkije is ook lid van de NAVO en is evenzeer een dictatuur als die van Poetin. De rol van de VS in deze is ten nadele van Europa geïnspireerd door een sterk eigenbelang.
-Welke positie moet de EU innemen, vindt u?
-Ivan Sabbe: Welke positie de EU ook inneemt, ze is en blijft een blaffende hond zonder tanden. We hebben geen volwaardig leger, we hebben geen eensgezind standpunt inzake buitenlandse politiek en we kunnen ons niet verdedigen zonder de VS. Bovendien heeft de EU onder invloed van de groene nucleaire waanzin – vooral dan in Duitsland – zich totaal afhankelijk gemaakt van het Russische gas waardoor we zeer sterk economisch afhankelijk zijn van Rusland bovenop onze militaire onbenulligheid. We hebben Oekraïne warm gemaakt om onze bondgenoot te worden en we hebben ze zoveel mogelijk losgeweekt van hun historische band met Rusland. Nu Oekraïne echt in nood is, doen we niets behalve dreigen met woorden en ondertussen is Oekraïne een vijfde van haar grondgebied kwijt. Met dergelijke vrienden heb je geen vijanden nodig. Als het het Westen menens was om Oekraïne lid te maken van de NAVO in 2008, waarom is dat dan na 14 jaar nog steeds niet het geval?
-Wat is het direct impact voor bedrijven die business doen met Oekraïne?
-Ivan Sabbe: Door de onzekerheid stoppen buitenlandse bedrijven met hun investeringen in Oekraïne en trekken ze hun mensen weg. Oekraïne wordt hierdoor naast de belangrijke bijkomende militaire inspanningen die ze moeten doen, opgezadeld met een economie die dreigt in te storten. Rusland was de belangrijkste handelspartner van Oekraïne tot 2014, bovendien hebben Oekraïense goederen de grootste moeite om de CE-keuring te krijgen en moeten ze een EU-buitengrens overwinnen die een gigantische administratieve hindernis is.
-Oekraïne, en dat is geen geheim (zelf ook meegemaakt..) is sinds jaar en dag ook wel beducht voor zijn corruptie. Is er op dat vlak al enige progressie gemaakt onder Zelinski die het kwaad met wortel en al wilde uitroeien?
-Ivan Sabbe: Op vlak van corruptie is er in Oekraïne omzeggens geen vooruitgang geboekt. De corruptie is een rechtstreeks gevolg van de communistische staatseconomie zoals die ook in Rusland tot het dagelijks leven behoort. Met dat verschil dat in Rusland het netwerk van Poetin alles controleert en men daardoor deals kan maken die door het opperste gezag opgevolgd en gevrijwaard worden terwijl de corruptie in Oekraïne op elk echelon zit en als niet-resident moeilijk te overbruggen is.
-Heeft u zelf nog belangen in Oekraïne? Waarom wel of waarom niet?
-Ivan Sabbe: Onze belangen in Oekraïne hebben we verkocht in 2008-2010 naar aanleiding van de financiële crisis die toen tot gevolg gehad heeft dat de lokale munt tot een vierde van haar waarde van vòòr de crisis herleid werd. De mooie groei waarop wij in onze vastgoedbusiness daar hebben kunnen surfen werd hierdoor abrupt afgebroken en maakte ons verdienmodel niet meer interessant genoeg.
(KC)
Morgen en exclusief: Oekraïne en Rusland-kenner Didier Ramoudt
