Ignace Van Doorselaere ‘kraakt’ niet alleen de eenzijdige visie van Magnette als een Monty Python-stelling , maar hij komt ook aandraven met zijn eigen overtuiging. Hij pleit daarom voor een én-én verhaal. Online en offline winkelen, we hebben het allebei nodig.
Van Doorselaere klaagt wel aan dat het beleid van veel steden de ogen uitsteekt. “Als we willen dat onze steden aangename, kwaliteitsvolle en bruisende winkels tellen, dan moeten we de steden makkelijk bereikbaar houden”, stelt de ondernemer. “Ook hier moeten we creatief aanvallend denken en ons niet verstoppen achter eenzijdige groene reflexen als ‘ban de auto‘. Wat baten mooie winkelervaringen als ik er niet raak? Het afsluiten van steden voor autoverkeer is een gevaarlijke fetisj. De uitdaging bestaat er in om de toegankelijkheid te bevorderen, gekoppeld aan levenskwaliteit. Het is net zoals bij online en offline, een en-en verhaal: betere fietsinfrastructuur, ruime parkeermogelijkheden op wandelafstand, modern openbaar vervoer.”
Glad politiek ijs
Van Doorselaere begeeft zich in zijn column ook op (glad?) politiek ijs. Uit wat Magnette zegt, kan je maar één zaak concluderen: er rest geen andere route meer dan fiscale autonomie voor Vlaanderen in een confederaal België. “Als Wallonië kiest voor linkse leiders, moet het zijn keuzes betalen, en niet exporteren”, schrijft Van Doorselaere. “Vlaanderen en Wallonië (en Brussel?) zijn businessunits van de kleine holding België, met andere visies en anders snelheden. Laat ze hun eigen potentieel invullen en elkaar niet afremmen.”
