“Ik heb mijn middelbare studies gedaan bij de nonnen in Tongeren, waar ik op internaat zat”, zo begint Hilde Castro haar verhaal. “Het was de bedoeling dat ik later de apotheek van mijn vader in Hoeselt zou overnemen. Mijn verdere opleiding werd dus in die richting gestuurd. De creatieve sector, waar ik zelf meer voeling mee had, was iets voor de vrije tijd, zo luidde het ouderlijk advies. Ik heb dan toch mijn hart gevolgd en ben aan de kunstschool in Hasselt, nadien in Diepenbeek, voor binnenhuisarchitect gaan studeren. De juiste keuze, wat ook mijn vader intussen wel had gezien. Met mijn diploma op zak ben ik direct aan de slag gegaan. Iets wat ik de jongeren vandaag zou afraden. Er is nog zoveel te zien en te doen tussen de studies en voltijds gaan werken. Het juiste moment om de horizon te verruimen!”
Voorgerecht:
Als voorgerecht serveerde Hotel-Restaurant Mardaga in As een gerookte rivierpaling met bloemkool en Fourme d’Ambert. Als wijn werd gekozen voor een Koehler-Ruprecht Riesling, Duitsland.
Hilde ging zelf aan de slag bij architect André Spaas in Hamont-Achel om vervolgens, iets dichter bij huis, de projecten uit te tekenen voor een bureau in Maastricht. “De manier van werken toen is helemaal niet meer vergelijkbaar met nu”, zegt ze. “Alle werkplekken en meubels werden nog handmatig aan de tekentafel op papier gezet. Na een hele dag tekenen stak de rugpijn soms de kop op. Maar het creatieve proces was wel leuk, zeker toen ik voor een andere firma in Maastricht ging werken. We deden grote en interessante projecten, die ik van a tot z naar mijn hand kon zetten. Dit was mijn ding. Hier wou ik nooit meer weg…”
Toch belandde ze eerder toevallig bij Belisia in Bilzen. “Mijn eigen schuld”, bekent Hilde. “Ik kwam op een bepaald ogenblik alleen te zitten in ons kantoor in Maastricht, terwijl de collega’s hun uitvalsbasis hadden op de hoofdzetel in Eindhoven. Hoewel ik genoot van de zelfstandigheid, vond ik de huur van een volledig gebouw voor slechts één persoon echte geldverspilling. Toen ik dat aankaartte, werd mijn kantoor gesloten en moest ik elke dag naar Eindhoven pendelen. Met thuis twee dochters en een echtgenoot, ging de afstand op lange duur wel doorwegen. En zo kwam ik uiteindelijk, na 20 jaar Maastricht, toch bij Belisia terecht. Een werkgever die me eerder al via een headhunter had benaderd, maar waar ik destijds vriendelijk voor had bedankt… Het kan verkeren!”
“Ik droomde van ondernemer te worden, maar alleen had ik de stap niet durven zetten.”
Hilde Castro, CEO van Belisia.
Bij Belisia moest Hilde eerst wat haar draai vinden. “De werkwijze was toch wel anders dan in Nederland, waar ze al veel verder stonden op vlak van ergonomie en duurzaamheid. Een kleine cultuurschok, zeg maar. Toch groeide het bedrijf heel organisch en begon ik me net thuis te voelen toen de projectenmarkt in 2009 een flinke knauw kreeg. Vanerum in Diest sprong op de kar en nam Belisia over. Maar de benadering onder de nieuwe eigenaars was toch anders. Hun focus lag op het technische aspect van de scholeninrichting, zoals smartboards, en dat was niet echt ons ding. We hebben dan met 4 managers het handelsfonds van Belisia teruggekocht, en zo ben ik eerder toevallig ondernemer geworden. Een stap waar ik wel stiekem van droomde, maar die ik nooit alleen zou gezet hebben. Samen met de 3 vennoten was de drempel veel lager en konden we onze aanvullende competenties en ervaring in de weegschaal gooien om aan de kar te trekken van een nieuw verhaal. Een concept waar ik 200% in geloofde en ik me zelf ook helemaal klaar voor voelde.”
Het viertal wist Belisia verder op de kaart te zetten, met mooie resultaten tot gevolg. “Toch begon er onder de managers een generatieconflict te spelen. We hadden een toekomstvisie die niet meer overeenkwam. Dit had tot gevolg dat eerst Mathieu Coenegrachts en een half jaar later ook Marijke Lambrigts, het bedrijf verlieten. En zo bleven Merlijn van Kan en ik, zeg maar de juniors van het gezelschap, met z’n tweetjes over. We beslisten vrijwel meteen om als tandem Belisia verder aan te sturen en nieuwe stappen in het groeiproces te gaan zetten.”
Hoofdgerecht
De chef van Mardaga koos als hoofdgerecht voor een filet van hert met witloof, spruiten, knolselder en een wildjus. De wijn was een El Primavera Crianza Blend van Paul Van Dinter, made in Spanje.
En nu?
Precies op dit moment viert Belisia de 100ste verjaardag. De onderneming ging ooit van start als een fabrikant van dakpannen en schakelde daarna over op tuinmeubelen. Dat evolueerde naar de productie van meubilair voor scholen, gevolgd door stoelen, tafels en andere hoogwaardige materialen voor de projectenmarkt, zoals kantoren, onderwijsinstellingen of bibliotheken. Co-CEO’s Hilde en Merlijn beslisten om de eigen productie af te bouwen en te focussen op het design van interieurconcepten. Geen evidente, maar een moedige keuze, waarin de taakverdeling tussen de eigenaars, een mooi evenwicht heeft gevonden. “Merlijn is 15 jaar jonger dan ik en is sterk in de commerciële contacten”, legt Hilde uit. “Hij treedt meer op het voorplan, terwijl ik liever op de achtergrond blijf. We vinden andere dingen leuk om te doen en vullen elkaar zo goed aan. Zelf werk ik nog altijd graag mee aan het uittekenen van de projecten. Het creatieve laat me niet los. Ik ben dan ook niet alleen bezig met manager te zijn, maar maak net zo goed deel uit van de designteams. Soms voel ik me meer werknemer dan werkgever. De drang om een goede collega te zijn, is groot. Ik probeer als eerste toe te komen op kantoor en als laatste het licht uit te doen. Ja, het goede voorbeeld geven en verantwoordelijkheid nemen, dat zit er helemaal ingebakken. Merlijn en ik gedragen ons niet als ‘de bazen’. Het is niet onze stijl dat wij opleggen wat iedereen moet en mag doen. Wat niet wil zeggen dat we moeilijkheden uit de weg gaan. Neen, als er knopen moeten doorgehakt worden, dan doen we dat kordaat. Maar we staan wel heel kort bij de mensen en beschouwen onze rol eerder als het faciliteren van de projecten. Zorgen dat alles bolt, zeg maar. Het enige nadeel van die aanpak is dat we betrokken zijn bij alle details, en ons soms afvragen of wij als CEO nu écht bezig moeten zijn met bepaalde randverschijnselen. En dat er te weinig tijd overblijft voor extra’s, zoals de viering van ons 100-jarig bestaan. Maar goed, da’s de bluts met de builen, zeker?”
“Corona heeft de vereisten over de invulling van kantoorruimtes nog sterker veranderd.”
Hilde Castro, CEO van Belisia.
Hilde Castro heeft intussen op de kernactiviteit van haar bedrijf een stevige stempel gedrukt. “Belisia is geëvolueerd van een lokale stoelen en bankenleverancier naar een nationale partner voor integrale interieurconcepten”, zegt ze. “We denken na over de juiste functionele en esthetische oplossingen voor de totale invulling van een ruimte. Inclusief de vloeren, gordijnen of verlichting. Dat gaat dus heel breed. Het ‘nieuwe werken’ heeft vandaag heel andere vereisten en dat is sinds de coronacrisis nog meer het geval. We bepalen bijvoorbeeld de sfeer die een chill-room moet uitstralen, en stemmen dit af op de functies en vibes van de andere ruimtes. De inrichting van een gebouw wordt voor bedrijven steeds meer een tool voor het aanwerven van de juiste talenten. Nog meer dan voor corona moet het kantoor een ruimte worden waar het aangenaam vertoeven is en de nadruk ligt op het ontmoeten. We stellen om dit te realiseren per project complementaire teams samen met grafici, bouwkundige specialisten, creatievelingen, enzovoort. Dat is leuk om te doen en het geeft veel voldoening als we de wensen van de klant tot zijn tevredenheid kunnen vertalen in mooie realisaties. Bijkomend voordeel van deze totaalbenadering is dat we niet meer moeten discussiëren over een prijsverschil van 10 euro als de klant een losse stoel is gaan googelen… (lacht).”
Dessert
Het dessert van het maandmenu bij Mardaga is een parfait met hazelnoot, meringue en feuilletine. Als dessertwijn werd een Garofolie Dorato uit Italië geserveerd.
De CEO wil met Belisia verder in de richting van ‘mood-creator’ evolueren. “Onze sector is de afgelopen jaren veranderd, en wij gaan mee in die trend”, zegt Hilde Castro. “Klanten komen niet meer naar de showroom om te bekijken hoe de pootjes van hun nieuwe stoelen eruit gaan zien. Ze willen een totaalbeeld dat duidelijkheid geeft over de sfeer die het interieur uitstraalt. Liefst willen ze virtueel, in 3D, kunnen rondlopen in hun nieuwe werkomgeving. Dus bieden wij dat aan. Onze mensen zijn niet meer de verkopers of accountmanagers, maar adviseurs en partners. Belisia moet het huis van vertrouwen zijn, waar de opdrachten aan gegund worden op basis van een goed persoonlijk gevoel. Klanten moeten zich belangrijk en goed ‘gesoigneerd’ voelen. Daar stoppen we veel tijd en energie in. Die benadering zal zorgen voor een onderstroom van raamcontracten bij diverse bedrijven en instellingen, wat een solide basis voor ons bedrijf oplevert. Wat er bovenop komt, is dan mooi meegenomen.”
“Ik voel me nog veel jonger dan ik ben, dus is afbouwen niet aan de orde.”
Hilde Castro, CEO van Belisia.
Op de to-dolijst staat de verdere branding van haar bedrijf. “Onze naambekendheid en reputatie zijn goed, maar we willen ons imago wel actualiseren. Belisia moet de referentie worden als ‘de mensen die hun klanten hip maken’. In die richting moeten we nog meer een uitgesproken gezicht krijgen. Een eigen gebouw waarin onze sterktes geaccentueerd worden, is dan zeker één van de opties.” (Nu huurt Belisia van het vroegere Sanitair Lambrechts in Bilzen.) Een andere trend waar het bedrijf naar kijkt, is de leasing van kantoormeubilair. “Het is een goed instrument om de langetermijnrelatie te versterken omdat er na elke contractperiode opnieuw rond de tafel wordt gezeten. Het is ook een duurzame oplossing, want het meubilair krijgt zo een tweede leven, wat dan weer interessant kan zijn voor starters die over lagere budgetten beschikken.”
Over haar persoonlijke toekomst heeft Hilde zich nog geen vragen gesteld. “Ik voel me nog veel jonger dan ik ben, dus pensioen of het kalmer aan gaan doen, is zeker nog niet aan de orde. We amuseren ons nog iedere dag en streven naar dezelfde status als voor onze medewerkers en klanten: Happy People at Work!”
