-Geef eens een overzicht van uw post sport-carrière?
-Gella Vandecaveye: In 2004, na mijn laatste Olympische Spelen (Athene) en mijn laatste winst op het Belgisch kampioenschap (Aalst), begon ik als zelfstandig ondernemer. Ik koos ervoor om mijn diensten op vlak van PR, promotie, communicatie, commerciële campagnes, branding, lobbywerk, hospitality, events of teambuilding activiteiten, aan te bieden aan bedrijven. Dat is al die jaren goed gegaan, met vele boeiende nationale en internationale opdrachten. Tot corona er aan kwam en bijna alles stil viel. Ik zag de omzet van mijn vennootschap ‘PR & Sport Consulting Gella Vandecaveye BV’ met meer dan 80 procent achteruit gaan. Dat was een moeilijke periode. Maar stil zitten of opgeven zit niet in mij. Corona heeft mij aan het denken gezet, heeft mijn verplicht om creatief te zijn en mijzelf heruit te vinden. Dus ben ik ook een tweede activiteit begonnen: renovatie van huizen, ofwel in eigen beheer ofwel als project coördinator in opdracht van derden. Ik neem alles voor mijn rekening: heb de vakmensen en doe de coördinatie. Ik ga ook zelf op de werf voor uitvoerende taken. Ik vind alvast veel werkvreugde en voldoening in mijn nieuwe activiteit. Nu ben ik een oude pastorie in Lendelede aan het opknappen.
-Opvallend: u werkt nog altijd samen met uw judocoach van destijds, Eddy Vinckier. Wat is zijn rol?
-Wij werken ondertussen 33 jaar samen, een unicum en we zijn daar trots op. Hij is een beetje alles: mijn mentor, mijn adviseur , mijn compagnon de route, mijn klankbord en een vaderfiguur. Hij heeft zich altijd voor me ingezet tijdens mijn sportloopbaan. Nu is het mijn beurt om hem op sleeptouw te nemen. We zijn zeer complementair: wat ik doe, dat kan Eddy niet, en wat hij doet, daar heb ik niet de tijd voor. Hij is een gepassioneerd netwerker die veel mensen kent. Hij doet zijn hobby, zegt hij altijd.
-Hoe moeilijk was het om de switch te maken van topsporter naar zelfstandig ondernemerschap?
-De reconversie na de topsport is inderdaad geen evidente zaak en daar wordt te weinig aandacht aan besteed. Het zwarte gat waar veel sporters voor staan na hun loopbaan, heb ik alvast nooit gekend. Dat ligt niet in mijn aard. Als ex-topsporter moet je opnieuw van nul herbeginnen aan een professionele carrière, maar ik ben een winnerstype en dat wilde ik ook doortrekken als zelfstandige. Ik ben er ook niet zomaar onbezonnen aan begonnen. Er is een wet die zegt dat alles ligt in een goede voorbereiding en dat heb ik ook gedaan. Mijn sponsors van vroeger hadden vertrouwen en werden ook mijn eerste klanten. Voor de rest was het een kwestie van aanpassen aan een nieuwe omgeving, de noden en wensen voelen van de bedrijfswereld, surfen op vraag en aanbod, van durven en doen, van zichzelf opnieuw bewijzen. Topsport is een spoedcursus van het leven en alles wat ik daar geleerd heb, komt me nu ook van pas: mensenkennis, levenservaring, doorzetten, relativeren en niet panikeren, hard werken en de dingen in het juiste perspectief zetten. Aan de unief leer je die ‘mentale’ zaken niet. Het feit dat Eddy aan mijn zijde stond, en ik er dus niet alleen voor stond, heeft me uiteraard ook veel geholpen.
-Hoe maakt u het verschil, waar kan uw toegevoegde waarde liggen?
-Een absolute meerwaarde is mijn enthousiasme en positivisme, mijn uitgebreid netwerk, mijn diverse contacten en het feit dat ik van meerdere markten thuis ben. Een belangrijke vaststelling is dat mijn naam nog steeds deuren opent, die anders zouden dicht blijven. Ik bestempel het als een erezaak om altijd het beste van mezelf te geven en voor de rest ook altijd mee te denken met wat de klant wil. Ik heb ook één groot voordeel, denk ik: mijn imago is nooit besmeurd geweest.
-Wat zijn uw vuistregels inzake ondernemerschap? Uw credo’s?
-Eén: je moet geloofwaardig en stijlvol zijn. Twee: elk dossier moet matchen met mijn eigen DNA. Ik zal mezelf nooit verloochenen of prostitueren voor een lucratieve deal. Als de opdracht niet goed voelt, bedank ik er liever voor. Drie: altijd kwaliteit leveren en punctueel zijn.
-Welke indruk bewaart u over West-Vlaamse ondernemers? Wat valt u het meest op?
-Zonder ondernemers uit andere provincies te discrimineren, maar het is plezierig om dezelfde taal te spreken en te denken vanuit dezelfde West-Vlaamse mentaliteit ’niet zeveren, maar doen‘. In West-Vlaanderen ontdek je altijd die vruchtbare grond. Doorzetten en koppig zijn is zo typisch, nooit opgeven. Ik heb al veel ondernemers mogen ontmoeten die van nul zijn begonnen en die een fantastisch bedrijf hebben uitgebouwd, dan denk ik: ondernemen is ook topsport.
-Finaal: de bouwwereld is niet voor vrouwen, zegt men. U probeert het tegendeel te bewijzen door -als het moet – ook zelf op de werf te staan in overal. Hoe moeilijk is het om die clichés en mythes te doorbreken?
-Ik heb geenszins de ambitie om clichés te doorbreken. Ik amuseer me gewoon in wat ik doe en mijn vrijheid en onafhankelijkheid zijn mijn hoogste goed. En ja, ik sta wel eens met 15 mannen rondom mij op de werf, en dan nog? Zij zijn de specialisten, ik ben de coördinator die hen aanstuurt en ik ben ook niet te beroerd om de handen zelf uit de mouwen te stekken. Er is wederzijds respect en ik ben de eindverantwoordelijke. Ik ervaar het als een afwisselende en polyvalente job, die nooit verveeld en die me uitdaagt. Het is zowel denkwerk als handwerk, mooi toch. Maar als ik straks in een kleedje en op hoge hakken een PR-opdracht moet doen voor een bedrijf, zit ik even goed in mijn vel.
-U bent nu 48. Waar kan u als ondernemende zelfstandige nog van dromen?
-Ik heb niet meer de ambitie om de hoogste berg te beklimmen, de snelste of sterkste te zijn, dat lukt me fysiek niet meer. Dat alles mag blijven duren zoals het nu is. Ik ben professioneel perfect gelukkig. En wat het privé leven betreft: geef me maar reizen, weken of maanden onderweg zijn in een ver land.
