IEPER – Al bijna twintig jaar reist de Ieperse Jennie Vanlerberghe, sociaal voorvechtster en idealiste par excellence, met de regelmaat van een klok naar de Afghaanse hoofdstad Kaboel met een missie: vrouwen empoweren in een land waar vrouwenrechten op zijn zachtst gezegd onderdrukt worden. Eén van de wegen naar ontvoogding loopt, naast het onderwijs, via het ondernemerschap, zo weet Vanlerberghe als geen ander. Zij is ook één van de steunpilaren en promotoren achter het recente project Westhoek Vredeshoek.
De voorbije twee weken was Vanlerberghe, de Vlaamse ambassadeur van de internationale organisatie Mothers for Peace, opnieuw op levensmissie in een niet evident land. In Afghanistan blijft veiligheid meer dan ooit één van de grootste probleem omdat de problemen met de Taliban maar niet opgelost raken. “Positief is evenwel dat Kaboel zich verder ontwikkelt als een hoofdstad”, aldus Jennie Vanlerberghe. “In de rurale gebieden evolueert de situatie anderzijds omzeggens niet. Het blijft daar de middeleeuwen. Vrouwen worden nog altijd onderdrukt. Meerdere huwelijken van de man zijn daar in veel gevallen de oorzaak van. Het is nog altijd de vader, de man, de broer die het voor het zeggen heeft. De boerka is voor heel veel vrouwen nog altijd een schuiloord. Toch geven signalen aan dat sommige vrouwen en meisjes opstaan. In bepaalde alfabetiseringsklassen van Moeders voor Vrede is het nu plots geen probleem om een foto te nemen, ze komen blij voor de camera staan. Maar in andere regio’s verdwijnen de gezichten nog altijd angstvallig achter de sluier. Het is wel hoopvol dat meisjes en vrouwen eindelijk durven buiten komen. In de klasjes waar we Engels onderwijzen en de meisjes de eerste stappen aanleren van ambachtelijk ondernemerschap en zelfstandigheid zien we dat er mogelijks toch een mooiere toekomst wacht. Als je van hen hoort dat zij alles willen veranderen, dan weet je dat er hoop is. Al blijft er natuurlijk heel veel werk aan de winkel.”
Nood aan opvang
Jennie Vanlerberghe wil ook de komende jaren blijven aan de weg timmeren. Meisjes die naar de universiteit willen gaan hebben amper opvang. “Daarom hebben we beslist om een dormitory op te richten waar ze veilig terecht kunnen en waar ze ook computerlessen, workshops, enzovoort kunnen krijgen”, aldus Jennie Vanlerberghe. “Het is de bedoeling dat de dormitory na twee jaar op zichzelf draait. Ze zullen een kleine huur moeten betalen. Maar eerst moeten we natuurlijk alles uitbouwen en oprichten. Graag met hulp van West-Vlaamse bedrijven ook. Dat zal een grote inspanning vragen. We willen aan jonge vrouwen vooral kansen geven om zelf aan hun toekomst te werken en zelf geld te verdienen. Ze kennen ondertussen de spreuk heel goed: gooi geen vis, lees ons vissen.”
info/contact via: Mothers.for.peace@skynet.be
