Donderdag 15 januari bestaat het Davidsfonds precies 140 jaar. “De officiële viering is voor augustus als we ook het volledig nieuwe gebouw aan het Quinten Metsysplein in gebruik nemen”, zegt Filip Salmon.
Op 15 januari 1875 richtten enkele professoren en studenten het Davidsfonds op, in de pastorie van priester Lodewijk Willem Schuermans in Wilsele bij Leuven. Het Davidsfonds werd genoemd naar de Leuvense professor Nederlandse taal Jan Baptist David (1801-1866) en wilde de katholieke tegenhanger zijn van het al te liberaal-vrijzinnig geachte Willemsfonds. Dat Willemsfonds werd goed twintig jaar eerder opgericht als een vereniging voor volksontwikkeling en als drukkingsgroep ter versterking van de Vlaamse volkstaal.
“Meteen na de oprichting van het Davidsfonds ontstonden in heel wat steden plaatselijke afdelingen”, zegt Salmon.” Het eerste jaar sloten 2.500 leden zich aan en werden 27 afdelingen opgericht. Het Davidsfonds was toen een uitgesproken burgerlijke vereniging van taalminnaars die ijverde voor de ‘behartiging van alles wat kan strekken tot de verstandelijke en zedelijke ontwikkeling van den Vlaamschen volksstam’. “Het lidgeld bedroeg vijf frank per jaar, waarvoor men in ruil boeken kreeg. Tot op vandaag bestaat een soortgelijke boekenformule, met succes trouwens. Zo deed het Davidsfonds Vlaanderen letterlijk lezen.”
In de twintigste eeuw kende het Davidsfonds een serieuze expansie en groeide het uit tot een ware massabeweging van meer dan 90.000 leden tijdens de Tweede Wereldoorlog. “De vereniging telt op dit moment 46.000 leden, 6.000 vrijwilligers en 500 plaatselijke afdelingen. Het Davidsfonds organiseert jaarlijks tal van grote culturele evenementen”, zegt Salmon.
Met Tine Verhelst kreeg het Davidsfonds pas een nieuwe directeur, ook dit jaar verhuist de hoofdzetel naar een volledig nieuw gebouw aan het Quinten Metsysplein. In augustus staat de officiële opening gepland.
