De 27-jarige Christophe Niclaus (foto) begon in 2011 in bijberoep met een vastgoedkantoor dat zich specialiseert in de verkoop op lijfrente. Sinds anderhalf jaar is hij daar via een kantoor in gent full time mee bezig en nu opende hij ook een kantoor in Knokke.
“Het is op aanraden van mijn vader die fiscalist is, en omdat ik op vrij jonge leeftijd zelf al iets heb gekocht op lijfrente, dat ik mij op die niche heb gericht”, vertelt hij. “Er is steeds meer belangstelling voor, maar mensen die vastgoed willen kopen op lijfrente hebben wel nood aan gespecialiseerd advies. Daarvoor zijn ze bij mij aan het juiste adres.”
Bij een verkoop op lijfrente verkoopt de verkoper zijn eigendom aan een koper. Die laatste betaalt niet de volledige prijs maar enkel “het boeket”, een bedrag van 10 à 20% van de koopsom. Het andere deel van de koopsom wordt dus omgezet in een periodieke en geïndexeerde lijfrente. Naarmate de verkoper sneller overlijdt, doet de koper uiteraard een betere zaak, omdat hij of zij dan niet langer de lijfrente moet betalen.
“Natuurlijk is een lijfrenteformule daardoor al geschikter voor de ene persoon dan voor de andere”, geeft Christophe Niclaus aan. “Kinderloze echtparen kunnen op die manier eigenlijk van zeer mooie laatste jaren genieten zonder financiële zorgen. En omdat enkel het boeket moet worden betaald bij de aankoop trekt de formule ook klassieke investeerders aan. Ik krijg wekelijks drie tot vijf aanvragen om meer inlichtingen te krijgen. Die komen zowel van potentiële kopers als van potentiële verkopers. Eén en ander heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat ik de enige vastgoedspecialist met een specialisatie in lijfrente ben met een open kantoor, en dit zowel in Gent als in Knokke. Dat boezemt toch vertrouwen in, want de mensen kunnen gerust binnenlopen. Geïnteresseerden zien ook meteen dat ik me echt in de materie heb verdiept en die heel goed beheers. Want we moeten een kat, een kat noemen. Aan de formule hangt dus ook dat kansencontract vast, waarmee kopers eigenlijk mikken op het overlijden van de verkopers. Dat blijft toch een beetje kies.”
Wie koopt op lijfrente doet een betere zaak naarmate de verkoper minder lang leeft. Dat dit ook “verkeerd” kan uitdraaien is bewezen toen Jeanne Calmant op 90-jarige leeftijd haar appartement op lijfrente verkocht aan een notaris. Die dacht dat hij snel het onroerend goed in handen zou krijgen, maar de Franse dame leefde daarna nog 32 jaar, en al die jaren moest de koper dus de lijfrente betalen. Hoe dan ook, bij een dergelijke verkoop komen onvermijdelijk ook vragen rond het levenseinde om het hoekje kijken. “En daar moet je natuurlijk sereen mee kunnen omgaan”, zegt Christophe Niclaus. “Ik heb uiteraard ook het meest te maken met mensen die al een flinke leeftijd hebben, en het vergt dus wel wat geduld om alles zorgvuldig uit te leggen. Maar de combinatie van al die aspecten maakt mijn job eigenlijk heel boeiend. Ik ben een bemiddelaar die mensen die elkaar kunnen helpen bij elkaar brengt.” Dat doet hij sinds kort ook in Knokke met een kantoor dat daar drie dagen per week open is.
“40% van de inwoners in die kustgemeente zijn ouder dan 60 jaar en van die groep is ook 30 tot 40% kinderloos”, zegt hij. “Dat is dus een perfecte doelgroep voor mijn activiteiten. Die verkopers kunnen dankzij de verkoop van hun vastgoed genieten van een mooie aanvulling van hun pensioen en ook investeerders krijgen zo een kans om vastgoed te verwerven aan de kust waarvoor de prijslat zonder de lijfrenteformule misschien te hoog zou liggen.”
