In Frankrijk nemen de sociale onrust en het ongemeen harde protest tegen de “loi travail” – die voor een versoepeling van de arbeidswetgeving zou moeten zorgen – hand over hand toe. Er wordt net als bijna vijftig jaar geleden bij “mei 1968” weer volop met straatstenen gegooid.
Ook in ons land is er stilaan weer sprake van een echt “crisisparfum” met stakingen in Zaventem en in de gevangenissen, die het imago van het land in het buitenland bepaald geen goed doen en die dus onvermijdelijk ook zware economische gevolgen hebben. Ondertussen lieten ook “captains of industry” zoals Johnny Thijs en Luc Bertrand in uitgebreide interviews in de weekendkranten verstaan dat ons land er niet al te best voorstaat. “Dit land werkt niet meer” foeterde de ex-postbaas in Het Laatse Nieuws en de man die twintig jaar lang Ackermans & van Haaren naar grote successen voerde liet in De Tijd fijntjes optekenen dat het hij niet begrijpt waarom in een klein land als het onze de overheid beslag moet leggen op 55% van het BBP om het dan te beheren op een manier die op zijn zachtst gezegd te wensen overlaat. Bertrand zei dat bedrijven belast mogen worden, maar dat ze ook voordelen zouden moeten krijgen als ze investeren, want als ondernemers niet investeren kan de economie niet groeien en die groei is nodig om het systeem van de sociale bescherming in stand te houden.
En vorige maandag kwam het IMF dan met nog maar eens een waarschuwing dat de wereldeconomie er niet te best voor staat.
Met andere woorden: imagoschade voor het land, slechtere economische verwachtingen en politici die nog altijd moeite hebben met het scheppen van een ondernemingsvriendelijk klimaat zorgen ervoor dat de situatie van de bedrijven er niet gemakkelijker op wordt. Ook vorige week moesten meer dan twintig Oost-Vlaamse bedrijven de boeken neerleggen, waaronder een bouwbedrijf uit Erpe-Mere en een metaalbewerkingsbedrijf uit Lokeren. De volledige lijst vindt u op http://www.madeinoostvlaanderen.be/falingen.
