De economie blijft kreunen en slaagt er ondanks het gratis geld niet in om weer op te krabbelen. Dat leidt bij economen tot toenemende ongerustheid en ook steeds meer waarnemers wijzen erop dat de beslissingen om vooral te proberen te besparen wel eens grote vergissingen zouden kunnen zijn geweest. Want hoe moet het verder met de economie, met de maatschappij en met ondernemen als de groei zo laag blijft als nu?
Vier wetenschappers van de Universiteit Gent gingen na of de toenemende ongerustheid onder economen over een lange periode van trage economische groei, die in het jargon ook “secular stagnation” heet, ook voor ons land terecht is. Ze schreven hun bevindingen neer in een working paper. De Standaard kon die inkijken en gaf aan dat die allerminst geruststellend zijn, want als er geen beleidswijzigingen komen zou de groei nog tot na 2070 onder de 1% blijven. In een welvaartsmodel dat helemaal is gebaseerd op groei, zou dat een nachtmerrie zijn.
Hoogleraar macro-economie Freddy Heylen (foto) is één van de wetenschappers die zich over het probleem bogen. Hij wijst erin De Standaard op dat er echt fundamentele problemen zijn zoals de vergrijzing en de toenemende ongelijkheid die zwaar op de groei wegen. Net als eerder al Bruno Colman, één van de topeconomen van Petercam deed, laat ook Heylen verstaan dat meer overheidsinvesteringen in infrastructuur één van de mogelijke antwoorden kan zijn, naast een nog veel sterkere ondersteuning van innovatie in de privésector en universiteiten, een goed migratiebeleid en hervormingen om de mensen langer aan het werk te houden.
