Op vrijdag sluiten we de week van ‘Made in Mechelen’ af met een eigenzinnige terugblik op de voorbije dagen of een vooruitblik op de komende week. Hoofdzaak of bijzaak, het maakt niet uit.
Terwijl je dit leest maken tienduizenden studenten zich op voor de start van het nieuwe academiejaar. Voor sommigen is het de laatste rechte lijn naar een diploma, voor anderen is het de eerste stap in een nieuwe, onbekende wereld. Ook in onze regio is dat het geval. Thomas More, met campussen in Mechelen, Lier en Sint-Katelijne-Waver is met meer dan 16.000 studenten zelfs de grootste hogeschool van Vlaanderen.
Toen ik, meer dan 30 jaar geleden, zelf op de hogeschool zat ging het er nog helemaal anders aan toe. De computer, toen niet meer dan een veredelde typemachine, had nog maar net zijn intrede gedaan en van het internet was nog helemaal geen sprake. En ondanks dat alles, zijn er tot op de dag van vandaag nog verschillende zaken die ik onthouden heb uit die periode. Ik studeerde marketing, en onze school was toen namelijk een van de eersten die met gastdocenten werkten. Dat zijn mensen uit het bedrijfsleven die enkele uren in de week ook doceren.
Ik herinner mij nog hoe een docent, die HR-manager was van het grootste bedrijf uit Aalst, ons vertelde hoe hij met de vakbonden onderhandelde en hoe hij een staking kon voorkomen. Het inspireerde mij toen ik later zelf met vakbonden moest overleggen.
Een andere docent was dan weer marketingverantwoordelijke bij een nieuw merk van gezonde snacks en graanproducten. Dat merk wilde destijds een plaatsje bekomen in de rekken van enkele Belgische supermarkten. Hij liet ons mee nadenken hoe men dat zou kunnen realiseren. Toen ik de producten een paar maand later effectief in de supermarkt zag liggen, herkende ik een aantal zaken vanuit onze lessen. Het heeft mij geleerd dat het geen kwaad kan om de zaken af en toe eens te laten bekijken door ‘onbezoedelde’ ogen.
Gelukkig wordt er nu in bijna alle hogescholen regelmatig met gastdocenten gewerkt. Het is wat mij betreft het ideale huwelijk tussen theoretische kennisoverdracht en praktijkgerichte ervaringen.
Helaas zullen de studenten een groot deel van de tijd de lessen weer via hun PC-scherm moeten volgen. Leuk is anders. Het voordeel daarvan is wel dat alle docenten sinds een half jaar weten hoe je met Microsoft Teams werkt, wat skype is en hoe je een PC-scherm kan delen. En dat ze daar af en toe moesten bij geholpen worden door hun studenten was genant, maar anderzijds het bewijs dat ze niet alle wijsheid in pacht hebben.
Voor alle studenten, docenten, en bij uitbreiding voor alle hokjesdenkers, eindig ik dit stukje daarom met mijn favoriet citaat.
‘We kunnen ons leven niet verlengen, maar we kunnen het zonder probleem verbreden.’
