Op vrijdag sluiten we de week van ‘Made in Mechelen’ af met een eigenzinnige terugblik op de voorbije dagen of een vooruitblik op de komende week. Hoofdzaak of bijzaak, het maakt niet uit.
Tegenwoordig fiets ik in mijn vrije tijd regelmatig eens langs de oever van watersportbaan Hazewinkel in Heindonk (Willebroek). Als journalist behoor ik namelijk tot de categorie van de ‘beste stuurlui die aan wal staan’. Ik ben met andere woorden vooral bezig om aan anderen te zeggen hoe het moet en zelf niks te doen.
In de roeisport noemt men zo iemand ook wel eens ’trainer.’
Het was mij natuurlijk al eerder opgevallen dat er veel parallellen zijn tussen deze sport en het bedrijfsleven. Denk maar aan klassiekers als ‘roeien met de riemen die je hebt’ of het feit dat je sneller roeit met acht roeiers en een stuurman, dan met acht stuurmannen en één roeier.
In deze coronatijden worden die gelijkenissen tussen het roeien en het bedrijfsleven nog scherper gesteld. Toen ik gisteren langs de kant fietste om training te geven, was er nogal veel wind. Woelig water – dat we momenteel ook kennen op economisch vlak – is niet meteen aangenaam om in te roeien. Ik vertel mijn roeiers dan dat ze vooral niet moeten verkrampen. Om de impact van de golven op te vangen kan je maar beter rustig blijven. Doe je dat niet dan is er een grote kans dat de magnitude van de golf zich via de riem verplaatst naar heel de boot. Voor je het weet kapseis je dan.
Bij roeien op woelig water moet je je techniek ook aanpassen. Je kan niet blijven verder doen alsof het wateroppervlak een biljartlaken is.
Had ik al gezegd dat de roeiers die ik train stuk voor stuk kanjers zijn. Elke dag geven ze het beste van zichzelf. Weer of geen weer. Als trainer vind ik het dan ook maar normaal dat er elke dag iemand langs de kant rijdt om hen te begeleiden, om hen aan te moedigen en hen nog beter te maken. Zie je nog steeds de parallel met het bedrijfsleven?
Je zou in die context het bestuur van de roeivereniging kunnen vergelijken met de regering. Het bestuur zorgt ervoor dat de atleten in optimale omstandigheden kunnen trainen. Er wordt voor kwalitatieve boten gezorgd. Het clubbestuur zorgt voor sponsoring en andere inkomsten om heel dat professioneel kader te bekostigen. Niet door de lidgelden op te trekken, want roeiers worden al onderbetaald – tussen ons gezegd en gezwegen… eigenlijk krijgen ze niks.
Ik zou nog even kunnen doorgaan om parallellen te trekken, maar op één punt gaat de vergelijking niet op. Volgende week vrijdag hebben wij bij roeivereniging TRT Hazewinkel namelijk onze algemene vergadering en wordt er een nieuw bestuur geïnstalleerd.
Dat zal bij het bestuur van dit land nog niet meteen het geval zijn…
