MECHELEN – Hoewel je aan zijn tongval nog duidelijk hoort dat Wim Voss afkomstig is uit Limburg, is hij ondertussen een van de bekendste ondernemers in Mechelen. Onder de naam 25th group gaan 14 verschillende bedrijven schuil, met in totaal ruim 200 medewerkers die actief zijn in vier landen.
Kop of munt
Wim Voss (°1968) zette zijn eerste stappen als ondernemer vanuit zijn studentenkot in Leuven toen hij skireizen voor studenten organiseerde. Zijn bedrijfje No Limits was de eerste die op dat idee kwam. “Voor die eerste reis hoopte ik op 50 deelnemers. Het werden er 700. Voor ik het wist was ik ondernemer. Dat was eigenlijk niet mijn bedoeling want ik wou doctoreren als antropoloog. Ik gooide letterlijk een muntstuk op. Het was kop en dat betekende dat ik voor het ondernemerschap koos”, zegt Wim Voss. Hij was toen 25.
Studentenreizen
De studentenreizen waren zo’n succes dat ze in het oog sprongen van een aantal grotere bedrijven. Ze vroegen om tijdens de reizen productsamples uit te delen aan de studenten. Van daaruit groeide New World, een bedrijf dat zich in brand activation zou specialiseren. Wat later vroegen diezelfde bedrijven aan Wim om voor hen grote events te organiseren.
Op zijn 30ste verkocht hij No Limits en concentreerde hij zich op de evenementensector en op brand activation met zijn bedrijf New World. Dat was ook de periode dat Wim Voss zich in Mechelen kwam vestigen. “We waren op zoek naar een oud herenhuis en in Mechelen waren de prijzen een stuk lager dan in Leuven. Mechelen was toen nog een zeer saaie stad.”
New World
Wim bouwde meteen een sterk netwerk uit in Mechelen en samen met de stad zelf, groeide ook zijn bedrijf uit tot iets moois. Ondertussen zit Mechelen in zijn DNA.
In 2013 verkocht hij New World, dat toen al in drie landen actief was, aan een Engels-Japans bedrijf. Maar vier jaar later zou hij het weer terugkopen. Hij splitste New World ondertussen op in verschillende kleinere entiteiten. Eén bedrijfje doet events, een ander fotografie of drukwerk, nog een ander standenbouw, digital marketing tot zelfs foodtrucks, horeca en een modellenbureau.
Hoe komen de bedrijven binnen 25th group de coronacrisis door?
Onze core business – evenementen, brand activation, enzovoort – is enorm geïmpacteerd. We zijn contracten kwijt, we hebben credit nota’s moeten maken en we hebben zaken zien verschuiven naar de online delivery. Het zal nooit meer zijn als vroeger. Bedrijven denken op dit moment niet aan grote feesten. Heel de eventwereld gaat heel moeilijk weer heropstarten. Ik denk dat we voor het einde van de grote vakantie niet veel meer zullen doen. Onze mensen, die technisch werkloos zijn, hebben ook angst voor de toekomst.
Wat opvallend was de afgelopen maanden, was dat wij voor essentiële zaken als mondmaskers naar China moesten, alsof wij dat zelf niet kunnen maken. Is de maakindustrie niet wat verwaarloosd in ons land?
Inderdaad, we hebben te weinig geïnvesteerd in onze eigen kennis en kunde. Hoe langer de crisis duurt, hoe meer ik merk dat we in het verleden kansen hebben laten liggen. We hebben alles uitverkocht aan het buitenland. De grote bedrijven zijn hier weg. Waarom is dat? Je moet een kat een kat noemen. We hebben nooit een goed beleid gehad naar onze eigen bedrijven. De lasten zijn gewoon te groot en het beleid is teveel versnipperd. We betalen daar nu de prijs voor.
Doen de banken en de overheid volgens jou wat ze nu moeten doen?
Ik moet wel toegeven dat de overheid heel snel gereageerd heeft met een aantal algemene regels. Spijtig genoeg hebben die ook tot misbruik geleid. Er werd geen verschil gemaakt tussen bedrijven die een premie nodig hadden en diegenen die ze niet nodig hadden. Het kader is te zwak. We geven vandaag soms zuurstof aan bedrijven die perfect zonder kunnen.
Is het in deze tijden survival of the fittest? Of moeten we proberen om zoveel mogelijk bedrijven, ongeacht de sector, te redden?
Dat is een moeilijke vraag want ieder bedrijf denkt van zichzelf dat het moet gered worden. Ik vrees dat het een survival of the fittest wordt. Vooral bedrijven die zich kunnen aanpassen aan de nieuwe omstandigheden zullen het redden. Ieder bedrijf zal eens goed in de spiegel moeten kijken. Ik ben daar al heel snel mee gestart. Ik heb wel de indruk dat de banken ondertussen wat selectiever aan het kijken zijn welke bedrijven nog levensvatbaar zijn.
Wat zie je in deze context als prioriteiten?
Er zijn eigenlijk drie zaken… Je moet het hoofd koel houden en niet in paniek geraken. Positivisme is de eerste prioriteit. Twee is dat je ook realistisch moet zijn. Als je moet afscheid nemen van bepaalde dingen, dan moet je door die zure appel bijten. En tenslotte zal je ook innovatief moeten zijn. Je kan niet gewoon verder doen zoals je bezig was.
Wat was het meest creatieve of positieve wat je de afgelopen maanden zag gebeuren?
Je moet een onderscheid maken tussen het persoonlijk vlak en het professioneel vlak. Op persoonlijk vlak heeft de crisis mij doen stilstaan. Waar je vroeger in de ‘rat race’ zat, had ik nu tijd om mij de vraag te stellen wat ik wou doen met mijn leven. Ik heb heel veel geleerd over mijzelf. Dingen die ik vroeger niet zag in de natuur heb ik opnieuw ontdekt. Ik ben terug gaan joggen langs de Dijle en ik heb het Vrijbroekpark opnieuw ontdekt. Je ziet ook mensen op een andere manier.
Op professioneel vlak is mij vooral de samenhorigheid opgevallen. Het concurrentiële was ineens weg. Concurrenten werden plots collega’s. Daar zijn een aantal leuke initiatieven en samenwerkingen uit gekomen.
Zal dat blijvend zijn volgens jou?
De geschiedenis leert mij dat dat niet het geval is. Als antropoloog kan ik dat zeggen. We zullen spijtig genoeg terug naar ons egocentrisme gaan. Ik vrees dat het terug ieder voor zich zal zijn.
Andere zaken zoals het thuiswerk en videomeetings zullen dan weer wel blijven. Dat kan tegelijkertijd ook een gevaar zijn voor de eventsector omdat iedereen de voordelen van videoconferenties heeft leren kennen. Ook het online shoppen is nu bij iedereen – zelfs bij oma en opa – ingeburgerd.
Hoe zie je de globalisering evolueren zodra alle grenzen weer open mogen?
We hebben gezien dat de Verenigde Staten van Europa niet bestaan. Er is op geen enkel moment een gemeenschappelijke aanpak geweest. Ik vrees dan ook dat het nationalisme nog erger zal worden. De politiek tendensen tonen dat ook aan. Daar was zelfs geen corona voor nodig. Kijk maar naar de Brexit en het Trumpisme. Dat verder doorzetten van het nationalisme zou een ramp zijn voor de economie. Bovendien zet het mensen tegen elkaar op.
Wat heb je zelf, als ondernemer, geleerd?
Het leren relativeren van zaken. Eerst moet je relativeren om dan daarna nieuwe plannen te maken. Positief blijven en dankbaar zijn is de boodschap. Wij dachten dat we als mens onoverwinnelijk waren. We weten nu dat dat niet het geval is. Integendeel.
Daarnaast ben ik ook heel spiritueel geworden. Ik mediteer elke dag, dat deed ik vroeger nooit. Ik ben boeken beginnen lezen waar ik vroeger geen tijd voor had. Dit ga ik voor de rest van mijn leven meenemen. Ik zie mij nu meer als inspirator en motivator dan als baas van mijn medewerkers. Hoe raar het ook klinkt: ik bekijk daarom deze crisis ook als iets positief.
Deze reeks met getuigenissen van topondernemers over de coronacrisis, loopt ook in de andere regio’s van Made In. Zo kan je deze week de ‘Klare Kijk’ terugvinden van onder meer Michèle Sioen (Sioen Industries), Dirk Van Roy (EasyFairs), Paul Kerkhofs (APK Group), Luc Van Mol (ZEB), Fons Van Bael (De Lilse Bergen) en Wouter Torfs (Schoenen Torfs).
