Op vrijdag sluiten we de week van ‘Made in Mechelen’ af met een eigenzinnige terugblik op de voorbije dagen of een vooruitblik op de komende week. Hoofdzaak of bijzaak, het maakt niet uit.
Als freelancer gebeurt het regelmatig dat ik bij een bedrijf, waarvoor ik een opdracht doe, een clausule dien te ondertekenen waarin ik op straffe van ‘de dood met de kogel’ beloof om geen gevoelige informatie door te geven aan derden.
Toen ik vorige week te horen kreeg dat het slecht ging met het Mechelse marketingbedrijf Supremia, probeerde ik meermaals de directie te bereiken om die geruchten te bevestigen of te ontkennen. Tevergeefs. Ik heb dan nog twee dagen getwijfeld om er iets over te schrijven. Pas toen drie verschillende bronnen van binnen het bedrijf mij telkens hetzelfde zegden, kwam ik met het nieuws naar buiten. Ik moet toegeven dat ik mij daar zelf niet 100% deontologisch goed bij voelde. Ik werk tenslotte niet voor de ‘boekskes’ maar voor een serieus medium.
Het klinkt heel raar om het zo te schrijven, maar voor mij persoonlijk was het een opluchting dat de rechtbank maandag het faillissement uitsprak. Voor de 67 werknemers van Supremia, die allemaal ontslagen worden, was het natuurlijk een nachtmerrie.
Afgelopen dinsdag was er dan het perslek waarin een aantal suggesties bekend werden voor de zogenaamde exitstrategie, die de commissie van experten aan het voorbereiden was voor de Veiligheidsraad. Het nieuws werd volgens de medische experten gelekt door iemand uit de politiek. Ik voelde mijzelf plots een heilige in plaats van een deontologische terrorist. Dat iemand uit de politiek, door het volk verkozen om dit land mee te besturen als een goede huisvader, dit aandurft… Sorry, maar dat kan ik niet vatten. Ik hoorde hoofdredactrice Isabel Albers ’s avonds in een of ander duidingsprogramma onze politici vergelijken met verzamelaars van artis-historia punten. Ieder puntje waarvan ze denken dat het hun iets kan opbrengen knippen ze zonder scrupules uit.
Ik hoop nu maar dat de verwachtingen die ze onder meer bij ondernemers geschapen hebben, straks door de Veiligheidsraad bevestigd worden.
Ondertussen doe ik een oproep voor een goeie loodgieter om de perslekken te dichten. Tot zolang we die niet gevonden hebben kunnen wij, de media, natuurlijk ook gewoon de kraan dicht draaien.
