Op vrijdag sluiten we de week van ‘Made in Mechelen’ af met een eigenzinnige terugblik op de voorbije dagen of een vooruitblik op de komende week. Hoofdzaak of bijzaak, het maakt niet uit.
Het is Valentijn en dan worden wij, de mannelijke helft van de bevolking, verondersteld om onze geliefden eens extra in de watten te leggen. Ondanks het feit dat ik mezelf niet als een kuddedier beschouw en die hele Valentijnshow mij dus eigenlijk worst kan wezen, heb ik toch besloten om mijn grootste liefde vandaag te verwennen.
Ik ga om te beginnen de hele administratieve rommel eens opruimen – iets wat ik al sinds Valentijn 2019 beloofd had. Daarna ga ik overdreven vriendelijke mailtjes sturen, om mij – ik vermoed zo tegen de middag aan – van mijn meest passionele kant te tonen.
Ik zal eerst nog heel geduldig een luisterend oor zijn om daarna mijn vingers het werk te laten doen. Ze zweven zachtjes over de meest gevoelige toetsen. Ze toveren een glimlach op jouw lippen. Je wou dat 14 februari geen ‘vrij’dag, maar een schrikkeljaar was. En als ik mij straks, aan het eind van deze dag, neervlij, dan val ik in slaap met de gedachte aan een nieuwe dag, met jou, mijn geliefde.
Tenzij mijn vrouw nog andere plannen heeft natuurlijk… Want hoeveel passie voor ondernemen ik ook heb en hoeveel ik als freelance journalist van mijn job hou, je mag die andere, meer vleselijke liefde, natuurlijk niet verwaarlozen. Een Valentijn-etentje hoeft ze echter niet te verwachten. Dat is veel te cliché. Ik heb op zaterdag een tafeltje geboekt.
